นั่งรถไฟในอินเดีย ตอนที่ 2 : อนุสรณ์แห่งความรัก.. ทัชมาฮาล

25 Oct นั่งรถไฟในอินเดีย ตอนที่ 2 : อนุสรณ์แห่งความรัก.. ทัชมาฮาล

วันต่อมาเราเดินทางไปยังเมืองอัคราด้วยรถไฟ ตกเย็นผู้หญิงอินเดีย 2 คนที่นั่งตรงข้ามเราช่วยกันทำอาหารเย็นบนรถไฟ ปอกแตงกว่า มะเขือเทศ หอมใหญ่ โรยถั่ว ปรุงด้วยมะนาวและเกลือเทใส่จานกระดาษแบ่งให้สามีและลูกๆกินกัน แล้วก็แบ่งให้เรากินด้วย หลังจากนั้นก็จัดโรตีใส่จาน พร้อมกับซอสคล้ายน้ำพริกบ้านเราไว้จิ้มกินกับโรตี เค้าก็แบ่งให้เรากินอีก ให้เยอะมากจนกินไม่หมด เรารู้สึกเกรงใจมากที่กินโรตีอีก 2 แผ่นไม่ไหว แต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวจะเอาให้ลิงตามสถานีรถไฟกิน แถมยังปอกฝรั่งแบ่งให้เรากินอีก สรุปเย็นวันนั้นอิ่มหนำสำราญกันมากในขณะที่ก่อนขึ้นรถไฟกลัวว่าจะหิวไม่มีอะไรกิน

เราอยากให้อะไรเค้าซักอย่างเป็นการตอบแทนแต่ไม่มีอะไรติดตัวเลยยกเว้นแต่ลูกอมแตงโมที่ติดตัวจากไทยไปเหลืออยู่ เราแบ่งให้เด็กๆกิน ปรากฏว่าเด็กๆชอบ แม่ๆเลยลองกินด้วย พวกเค้าก็เริ่มกล้าคุยกับเรามากขึ้น เราเลยชวนเล่นเกมที่เอามือซ้อนกันแล้วทายว่านิ้วไหนหายไป เราสลับทายกันไปมาอย่างสนุกสนาน เล่นกันตลอดทางจนเมื่อรถไฟถึงจุดหมายของเรา ก็ถึงเวลาต้องบอกลา พวกเราขอบคุณทุกคนอีกครั้ง พวกเค้าน่ารักและใจดีกับเรามาก เป็นอีกหนึ่งความประทับใจที่จะไม่ลืมของทริปนี้

ทัชมาฮาล อนุสรณ์แห่งความรัก หนึ่งใน 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคใหม่ตั้งอยู่ที่เมืองนี้ เป้าหมายหลักของเราที่มาอินเดียในครั้งนี้ พวกเราตื่นกันแต่เช้าอากาศจะได้ไม่ร้อนและคนไม่เยอะจนเกินไป ค่อยๆเดินเข้าไปก็จะเห็นอาคารคล้ายมัสยิดขนาดใหญ่ที่สร้างจากหินอ่อนสีขาวตั้งตระหง่านอยู่ เดินเข้าไปใกล้เข้า ก็จะเห็นความยิ่งใหญ่ของที่นี่มากขึ้นเรื่อยๆ ลวดลายดอกไม้ที่มีสีสันบนตัวอาคารนั้นไม่ได้เกิดจากเพ้นสีแต่อย่างใด แต่เกิดจากการแกะสลักหินสีต่างๆทั้ง แดง เขียว เหลือง ส้ม แล้วนำมาต่อกันชิ้นต่อชิ้นให้เป็นดอกไม้ หรือแกะสลักหินอ่อนสีขาวทั้งแผ่นใหญ่ให้เกิดเป็นลวดลายดอกไม้ขึ้น ดอกไม้จากหินสีแดงหากกุมมือแล้วนำไฟฉายไปส่องจะเกิดการเรืองแสงออกมาสวยงาม

จักรพรรดิชาห์ชะฮันสร้างสถาปัตยกรรมแห่งความรักนี้เพื่อเป็นสุสานของมเหสีมุมตัช ภรรยาคนที่ 3 ชาวเปอร์เซียที่สิ้นพระชนม์จากการให้กำเนิดทายาทคนที่ 14 ต้องใช้แรงงานและเงินมากมายในการสร้างและใช้เวลาถึง 22 ปีถึงแล้วเสร็จ คนตายกว่า 20,000 คนจากงานที่หนักนั่น สถาปนิกและคนงานทั้งหมดถูกประหารชีวิตในภายหลังเพื่อไม่ให้ไปสร้างสถานที่อื่นที่สวยแบบนี้ได้อีก การสร้างที่นี่ต้องใช้เงินจำนวนมากจากราชสมบัติถึง 45 ล้านรูปี ทำให้พระราชโอรสแย่งพระราชบัลลังก์ในภายหลังและจักรพรรดิได้ถูกขังไว้ที่พระราชวัง Agra fort ที่อยู่ใกล้กัน ทำได้เพียงแค่เฝ้ามองทัชมาฮาลจากหน้าต่างเล็กๆในห้องถึง 8 ปี และสิ้นพระชนม์พร้อมกับเศษกระจกในกำมือจากการเฝ้ามองทัชมาฮาลผ่านเศษกระจกนั้นในวาระสุดท้ายของชีวิต ต่อมาสุสานได้ถูกสร้างไว้ข้างกันด้านใน ของจริงจะอยู่ใต้ดิน ที่อยู่ในตัวอาคารจะเป็นสุสานจำลอง

ได้เห็นทัชมาฮาลด้วยตาของตัวเองก็ทึ่งให้กับความรักของจักรพรรดิท่านนี้ที่มีต่อหญิงที่รัก มันยิ่งใหญ่มากจนถูกแปรเปลี่ยนความเสียใจมาเป็นการสร้างสถานที่ที่สวยงามเพียงนี้ไว้ กลายเป็นที่ที่ผู้คนทั่วโลกต่างหลั่งไหลเข้ามา อยากจะเห็นที่นี่สักครั้งเป็นเวลามานานกว่า 380 ปีแล้ว ที่นี่สวยมาก สวยมากจริงๆ..

หลังจากนั้นเราก็เดินหาร้านอาหารเพื่อหาอะไรกินกัน เราแวะร้านที่ไม่ไกลจากประตูทางออกจากทัชมาฮาลมากนัก จะมีร้านมากมายที่ติดป้ายว่า Roof Top Restaurant ซึ่งเป็นชั้นดาดฟ้าของตึกที่มีคนอาศัยอยู่แถวนั้น เราสั่ง Chicken Briyani และ Chicken Curry มากิน ต้องรอนานมาก เป็นชั่วโมง ซักพักคนขายขึ้นมาบอกว่าพอดีเพิ่งฆ่าไก่สดๆเลยเมื่อกี้ ต้องรอนิดนึงนะ ไม่น่าละถึงนานขนาดนี้ ที่เราชอบบ่นกันเวลาต้องรออาหารนานเพราะรอเค้าฆ่าไก่อยู่นี่มีอยู่จริง ที่นี่… “อินเดีย” พอลงมาจ่ายตังค์คุณลุงก็โชว์สมุดที่ชาวต่างชาติจากหลายเชื้อชาติเคยเขียนรีวิวร้านไว้ให้ แถมยังย้ำอีกว่าอาหารของร้านสดมากๆนะ (แหงละ เพิ่งฆ่าสดๆซะขนาดนั้น) เด็กเสิร์ฟเป็นหลานของคุณลุงเอง พวกเค้าเข้ามาคุยเล่นกับเรา และโชว์เล่นคริกเก็ตในร้านให้เราดูหลังจากเพิ่งเก็บจานที่เรากินกันลงมา เล่นไปได้ไม่ทันไร เด็กๆก็เผลอทำจานทั้งหมดหกจนเลอะเทอะไปหมด ระหว่างนั้นคุณลุงกำลังออกไปแลกตังค์มาทอนเราพอดี จากที่เล่นกันสนุกสนานหัวเราะคิกคักเปลี่ยนเป็นหน้าถอดสี ทุกคนสลายตัว หนีกันไปหมด ปล่อยให้พื้นเลอะเทอะอยู่อย่างนั้น ฮ่าๆ

เรื่อง: ตรีสุคนธ์ จีระมะกร (ตรี)

อ่านตอนก่อนหน้าได้ที่นี่: ตอนที่ 1 : เมืองชัยปุระ เมืองสีชมพู

อ่านตอนต่อไปได้ที่นี่ : ตอนที่ 3 : วัดใจตัวเองที่พาราณสี 

• Share
• Tweet
• Send Line